Awww, een jaar geleden waren in Japan. Ik weet nog goed hoe ik gewoon niet kon geloven dat na krap een half jaar voorbereiden we écht gingen. Hoe iedereen van tevoren zei dat het mij en Paul never nooit niet zou lukken om met zijn tweeën een reis voor 30 personen te organiseren. Gelukkig trokken we ons daar niets van aan en werd het een fantastische reis die we nooit nooit nooit zullen vergeten. Die prachtige, zonnige dag in Koganei, de sneeuw in Nikkō. Het warme welkom bij de universiteit, die fantastische dag bij Nikken Sekkei. Dat restaurant met al die schalen met garnalen (met KUIT) die we steeds maar per ongeluk bestelden, en hoe Lysanne en ik maar geen genoeg sake konden krijgen. Die op een na laatste avond, met dat uitzicht op de Rainbow Bridge die gewoon wit kleurde. Alles was perfect, en ik mis het.
Tokyo, I miss you.
Tokyo, I miss you.